Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Καναδάς. Ξενιτιά. Σε λίγες ώρες σβήνει το 2012. Το μυαλό και η ψυχή στην Κύπρο. Οι γνωστοί και φίλοι ανταλλάσσουν ευχές στο Facebook. Ο Χριστόφιας συνεχίζει να φταίει τους «άλλους». Ο Αναστασιάδης ακόμα δεν έχει εκλεγεί αλλά το παίζει Πρόεδρος. Ο Καρογιάν δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Η υπογραφή του Μνημονίου αναβάλλεται για μετά τις εκλογές. Ο λαός της Κύπρου προσπαθεί να συνέλθει από τη μέθη των τελευταίων 20 χρόνων. Κάπου σε κάποιο συνοικισμό μια γριούλα ακουμπά στο προσκέφαλο της εκείνη την (κουραστική για μας) μαυρόασπρη (ξεθωριασμένη πια) φωτογραφία του αγνοουμένου γιου της. Ο Μπαγίς κάνει τον μάγκα στους Ευρωπαίους. Ο Ερντογάν ονειροπολεί ότι θα ηγηθεί των απεγνωσμένων λαών της Μέσης Ανατολής. Κάπου σε κάποιο μπαράκι ένας νέος Έλληνας, μισοζαλισμένος από το ακριβό ουίσκι αντιλαμβάνεται πως άφησε κι αυτό το χρόνο να περάσει «χαλαρά» (όταν κοιμάσαι ο άλλος γράφει ιστορία...που λέει και το τραγούδι). Κάπου αλλού, στην άλλη άκρη του κόσμου, ένας απόδημος απολαμβάνει την ευημερία κάποιου ξένου κράτους – και γράφει πεντέξι λόγια για να καταπολεμήσει τις τύψεις που δεν τον αφήνουν να ξεχάσει το Νησί. Και η Πατρίδα ακόμα περιμένει. Καλή Χρονιά να έχουμε...
