Το 2009 αφήνει πίσω του μια σκλαβωμένη πατρίδα. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κύπρος, βρίσκεται ακόμα υπό Τουρκική κατοχή. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνεχίζοντας την λανθασμένη στρατηγική που καθορίστηκε από τους προκατόχους του, «συνομιλεί» με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων. Οι συνομιλίες αυτές έχουν ως στόχο μια «λύση» του Κυπριακού Προβλήματος στη βάση μιας διφορούμενης «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας».
Όπως όλοι γνωρίζουν, η οποιαδήποτε «λύση» θα είναι χειρότερη από το «Σχέδιο Ανάν» το οποίο απορρίφθηκε δημοκρατικά από την πλειοψηφία του Κυπριακού λαού (βλέπε δημοψήφισμα 2004). Επομένως, οι «συνομιλίες» αυτές είτε θα οδηγήσουν σε ένα Σχέδιο Λύσης που θα απορριφθεί από τον λαό (για άλλη μια φορά), είτε θα καταρρεύσουν (για άλλη μια φορά).
Στο σημείο αυτό ο καθένας από εμάς πρέπει να ρωτήσει τον εαυτό του: Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Η σημερινή στρατηγική για επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος καθορίστηκε πριν 35 χρόνια, με βάση τα τότε δεδομένα της Τουρκικής εισβολής και στρατιωτικής απειλής. Η συγκεκριμένη στρατηγική απέτυχε παταγωδώς και θεωρείται πλέον αναχρονιστική.
Σήμερα αρμενίζουμε σε διαφορετικό γιαλό. Η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Τουρκία επιθυμεί να ενταχθεί στην οικογένεια της Ευρώπης. Ο Κυπριακός Λαός δεν είναι διατεθειμένος να συνεχίσει να εκλιπαρεί τον Τούρκο κατακτητή για μια κουτσουρεμένη, διφορούμενη «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» η οποία, σε βάθος χρόνου, θα διαλύσει το νόμιμο Κράτος.
Οι Ηγέτες ας σεβαστούν την φωνή του Κυπριακού Λαού (βλέπε δημοψήφισμα 2004) και ας ενώσουν τις δυνάμεις τους, μακρυά από ουτοπικές κομματικές ιδεολογίες, για χάραξη μιας νέας στρατηγικής για απελευθέρωση και αποκατάσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
