1η Απριλίου 1955: Αρχίζει ο απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. εναντίον των 'Αγγλων κατακτητών της Κύπρου. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά, ενώνουν τις δυνάμεις τους και ξεκινούν ένα ιερό αγώνα για την επιβίωση του Ελληνισμού στη Μεγαλόνησο.
1η Απριλίου 2009: Η μισή σχεδόν Κύπρος είναι κατεχόμενη από Τούρκους εισβολείς. Η Τουρκία προσπαθεί δήθεν να μπει στη Ευρωπαϊκή Ένωση και μέχρι στιγμής, Ελλάδα και Κύπρος στηρίζουν την ενταξιακή της πορεία. Το Κυπριακό Πρόβλημα από πρόβλημα εισβολής και κατοχής έχει μετατραπεί (με δική μας πρωτοβουλία που ξεκίνησε ως προεκλογική υπόσχεση) σε «Ενδοκυπριακό Πρόβλημα». Από τον Σεπτέμβριο του 2008, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι «διαπραγματεύονται» υπό την απειλή 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών μια «Ενδοκυπριακή Λύση». Οι Ευρωπαίοι «ενθαρρύνουν» την Τουρκία να «βοηθήσει» τις δύο «κοινότητες» στο νησί να καταλήξουν σε «συμβιβασμό». Οι Αμερικάνοι σημειώνουν ότι «...υπάρχει μία τουρκική παρουσία στο βόρειο τμήμα της Κύπρου που δεν είναι αποδεκτή από την κυπριακή κυβέρνηση...». Τούρκοι πολιτικοί ετοιμάζουν παγκόσμια εκστρατεία αναγνώρισης του ψευδοκράτους και Τούρκοι στρατιωτικοί μιλούν για προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία αμέσως μετά την αναμενόμενη αποτυχία των «διαπραγματεύσεων». Ελληνόφωνοι πολιτικοί και ακαδημαϊκοί επισημαίνουν (ακόμα) την «χαμένη ευκαιρία» του Σχεδίου Ανάν. Ταυτόχρονα, προετοιμάζουν (με ξένα κονδύλια) τον Κυπριακό Ελληνισμό για αποδοχή της επερχόμενης «Ενδοκυπριακής Λύσης» η οποία αναμένεται (χωρίς καμιά αμφιβολία) να είναι χειρότερη από αυτή που απορρίφθηκε, με θάρρος και αξιοπρέπεια, το 2004.
Συγκρίνοντας την Ελληνική κληρονομιά που μας άφησαν αυτοί που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία με αυτήν που αφήνουμε εμείς στις επόμενες γενιές, νιώθω ΘΛΙΨΗ και ΝΤΡΟΠΗ...
