Γέννημα
θρέμμα της Κύπρου. Κύπριος θα πουν οι μεν. Ελληνοκύπριος θα πουν οι δε. Έλληνας
τους εξηγεί η Ιστορία (που κουράστηκε να τους ακούει). Ετών 40, τα 20 στη
ξενιτιά. Η νοσταλγία κομμάτι της ζωής μου. Η ζωή κυλά ομαλά στον Καναδά μα ώρες
ώρες νιώθει «ξένη» κι αυτή. «Η ζωή μας...τη μέρα Καναδά, τη νύχτα Κύπρο μέσω ονείρων»
(όπως λέει κι ένας φίλος Απόδημος). Η αλληλογραφία με την Πατρίδα ομφάλιος
λώρος. Μου γράφει ο Πατέρας: «Δύσκολα τα πράματα...ο Τούρκος παραμονεύει αλλά ο
κόσμος σε ύπνο βαθύ...». Σαν κοιτάζω στο Facebook η
νοσταλγία μεγαλώνει – παντού ήλιος και θάλασσα (ενώ εδώ στην ξενιτιά χιονίζει!)
Μέχρι που έλαβα εκείνο το μήνυμα από ένα καλό και έμπιστο φίλο από την Πατρίδα:
« Η ξενιτιά έφτασε και εντός – δεν είσαι μόνος σου πλέον...αγνώριστος κατάντησε
ο τόπος...δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και που πάμε...». Ψευτοξημέρωσε στη ξενιτιά. Οδηγώ προς το γραφείο...μουσική υπόκρουση, παλιά λαϊκή. Φτάνω στα
φανάρια, χαμηλώνω το ράδιο (το ίδιο κάνει και ο διπλανός) μη νομίσουν πως δεν
κατόρθωσα(με) το acculturation. Ψευτοξημέρωσε στη ξενιτιά. Στην Πατρίδα, τη
γεμάτη ήλιο, πότε θα ξημερώσει;
Στέλιος Γεωργιάδης
29 Σεπτεμβρίου 2014
Καναδάς
