Σκέψεις (απόδημες) για την Πατρίδα

Έλληνας της Διασποράς. «Απόδημος» όπως με αποκαλούν οι φίλοι στην Πατρίδα. Χιλιάδες μίλια μακριά, το μυαλό και η καρδιά εκεί, στα σοκάκια της Πλάκας σαν σουρουπώνει. Να συγκινούμαι βλέποντας την Ακρόπολη να παραμένει ακίνητη στα πιστεύω της...αυτά που εμείς δεν πιστέψαμε (αφού δεν καταλάβαμε) ποτέ μας. Στα σοκάκια της Λευκωσίας σαν ξημερώνει...να βλέπω τα τουρκάκια με τη ξιφολόγχη να με εμποδίζουν να προχωρήσω...να πάω γονατιστός ως τον Απόστολο Αντρέα να προσκυνήσω.   

Τα προβλήματα του τόπου πολλά και τεράστια – οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, υπαρξιακά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Τούρκος λυσσασμένος λύκος να παραμονεύει και να «διαπραγματεύεται με καλή πίστη» (στην Κύπρο και σύντομα σε Αιγαίο και Θράκη).  

Στο μεταξύ, στη Μύκονο, στη Σαντορίνη...να εξευτελίζεται το ανθρώπινο είδος...δοξάζοντας το Greek Islands lifestyle!

Μια Ελλάδα λοιπόν που μπαίνει πλέον στα ξένα πρωτοσέλιδα είτε για τα ρεζιλίκια με τον Yiani είτε για τα μεθύσια και τα όργια των Εγγλέζων τουριστών στο Φαληράκι (και στην Αγία Νάπα αφού τα ίδια ισχύουν και για Κύπρο).

Μια Ελλάδα που δεν έχει πλέον χώρο για τα (νούσιμα) παιδιά της. Χιλιάδες Έλληνες μεταναστεύουν για ένα καλύτερο μέλλον....για μια ζωή η οποία αν και δεν θα έχει τον ήλιο και τη θάλασσα, τον Μαζωνάκη και την Πάολα...θα έχει μια κάποια αξιοπρέπεια.

Γιατί όσο καλά και να δουλέψει το Υπουργείο Οικονομικών (στην meta-Yiani εποχή), όσοι φόροι και αν εισπραχθούν (από τον άμυαλο νεοέλληνα που νόμιζε πως ξεγελούσε το κράτος τόσα χρόνια), όσα λιμάνια και νησιά και αν ξεπουλήσουμε στους ξένους.....αν δεν καταφέρουμε να αναζητήσουμε και να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια μας ως κράτος δεν πρόκειται να επιβιώσουμε. Και το κράτος ξεκινά από τον Πολίτη.

25η Μαρτίου ​ 2015​

Ξημερώνει 25η Μαρτίου. Μεγάλη μέρα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Αργία στην Πατρίδα, εργάσιμη εδώ στην ξενιτιά. Ας ήταν και για μας αργία...(λέω στο εαυτό μου)...αλλά και που είναι αργία στην Πατρίδα τι έγινε; Αλήθεια πόσοι και ποιοι καταλαβαίνουν τη πραγματική σημασία της ημέρας αυτής; Έχουμε πατώσει ως Έθνος. Δεν υπάρχει συνεννόηση. Δεν υπάρχει ομόνοια. Ούτε ομοφωνία για τα εθνικά θέματα. Ούτε καν ειλικρινής συζήτηση. Ως άτομα και ως σύνολα (βλέπε κόμματα), αναπτύσσουμε τις θέσεις μας, όχι με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον, αλλά έτσι ώστε να είμαστε «διαφορετικοί» από τους άλλους – τόσο που να μας ψηφίσουν εμάς στην εξουσία. Κατά βάθος όμως όλοι την ίδια μοίρα βιώνουμε. Δεν ξέρουμε πλέον από που ερχόμαστε...που είμαστε...και φυσικά ούτε που πάμε. Αλήθεια πόσοι και ποιοι καταλαβαίνουν τη πραγματική σημασία της ημέρας αυτής; 

Στέλιος Γεωργιάδης

Οντάριο – Καναδάς

25 Μαρτίου 2015

Άτομα και Κόμματα αντί για Κράτος

Για άλλη μια φορά, ο Λαός μίλησε. Η κυβέρνηση άλλαξε. Μέχρι εδώ καλά. Δημοκρατία!

Μα έλα που ο πρώην δεν «παρέδωσε» καν το πρωθυπουργικό γραφείο. Ο νυν δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει μια ενημέρωση. Τη στιγμή που η χώρα καταρρέει και το μνημόνιο (ή πέστε το όπως θέλετε) συνεχίζει να στραγγαλίζει τον Ελληνισμό.  

Η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους ήταν δύσκολη. Οι πρώην περίμεναν τους νυν να αποτύχουν. Οι νυν πετούσαν στα σύννεφα. Οι «φίλοι» μας γεμάτοι κόμπλεξ (λόγω ιστορίας και βαρούφ-προσωπικότητας) έτοιμοι να χτυπήσουν. Τα αποτελέσματα γνωστά. Το μέλλον δύσκολο...πολύ δύσκολο.  

Στην Ελλάδα (και στην Κύπρο), διαχρονικά, έχουμε άτομα και κόμματα αντί για Κράτος. Πρώην και νυν. Δεν σκέφτηκε κανείς τους ότι θα ήταν χρήσιμο να ανταλλάξουν απόψεις σχετικά με τη διαπραγμάτευση. Ποιοι είναι αυτοί με τους οποίους διαπραγματευόμαστε; Ποια τα δυνατά τους σημεία και ποια τα αδύνατα. Υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες μπορούν να μας ευνοήσουν; Μπορούμε να ενδυναμώσουμε τις θέσεις μας;  

Πρώην και νυν...Διάλογος μηδέν! Συνεννόηση μηδέν. Συνεργασία μηδέν. Και φυσικά στο τέλος θα πληρώσει για άλλη μια φορά ο Λαός. Προς το παρόν...καρναβαλίζουμε!    

Λάθη, Γραβάτες, Οικονομικές Θεωρίες και Ευρωπαϊκά Ξενοδοχεία

Μέσα σε μία εβδομάδα, ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να στρέψει τα φώτα της Ευρώπης από το «πρόβλημα της Ελλάδας» σε μια «πιθανή εναλλακτική λύση του προβλήματος» (βλέπε «ανάπτυξη» αντί «λιτότητα»), η οποία αν και σχετίζεται άμεσα με την Ελλάδα, παρουσιάζεται πλέον ως μια πιο γενικευμένη προσέγγιση (βλέπε «στρατηγική διεθνοποίηση»: Podemos, Obama, κ.τ.λ.).  

Ταυτόχρονα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δείξει σημάδια μιας πολύ διαφορετικής (πιο σοβαρής) πολιτικής προσωπικότητας από την προεκλογική μορφή η οποία, σε αρκετές περιπτώσεις, έμοιαζε (τουλάχιστο για μένα) εκτός πραγματικότητας και «όλα για την καρέκλα» (βλέπε υποσχέσεις). 

Σήμερα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός κτυπά την πόρτα της Ευρώπης με νηφαλιότητα, χαμόγελο και διάθεση για διάλογο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι, μπροστά στις κάμερες, οι κυρίαρχες δυνάμεις της ευρωπαϊκής ελίτ θα παίξουν ευχαρίστως, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς, το παιχνίδι του διαλόγου, περιμένοντας το επόμενο παραπάτημα της Ελλάδας για να τραβήξουν το σχοινί και να συμμορφώσουν (για άλλη μια φόρα) τον οποιοδήποτε Έλληνα Πρωθυπουργό (και κατ' επέκταση τον Ελληνικό Λαό). 

Τα λάθη μας ήταν και είναι μεγάλα και ουσιαστικά. Καμιά νέα κυβέρνηση, κανένας λαμπρός νέος ηγέτης, καμιά (παλιά) νέα οικονομική θεωρία δεν μπορεί να τα διορθώσει αν δεν το πάρει απόφαση ο ίδιος ο Έλληνας Πολίτης. Εν τω μεταξύ...συνεχίζουμε εμείς οι Πολίτες (εμείς – όχι εσείς που ενοχληθήκατε) να καθόμαστε στον καναπέ - το νέο σήριαλ «Ανάπτυξη» είναι καλύτερο και από «Μπρούσκο»!

Τα δικά μας λάθη δίνουν αφορμή και ευκαιρία στους κομπλεξικούς δανειστές να μας κρατούν από το λαιμό. Ο χρόνος λειτουργεί εναντίον μας και δεν τον ελέγχουμε καθόλου εκτός Ελλάδας. Παρά τα χαμόγελα και τις θερμές χειραψίες, παρά τις πολύπλοκες ακαδημαϊκές ασκήσεις... αν δεν διορθώσουμε τα λάθη μας...we will have to check out by 12:00 noon.