12 Δεκεμβρίου 2010
Μέχρι σήμερα, οι απόδημοι Έλληνες είχαν σαν πρωταρχικό τους στόχο την διατήρηση της Ελληνικής ταυτότητας στην ξενιτιά. Πιστεύω ότι αυτός ο στόχος, αν και σωστός, δεν είναι πλέον αρκετός. Σε μια δύσκολη για τον Ελληνισμό εποχή, οι απόδημοι πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη. Εύκολο είναι για μας να κατηγορούμε τους υπόλοιπους για την κατρακύλα του Ελληνισμού. Η Ελληνικότητα μας όμως θα δοκιμαστεί όταν αποφασίσουμε να συμβάλουμε ουσιαστικά στην ανόρθωση ολοκλήρου του Έθνους.
Κατά την προσωπική μου άποψη, τα προβλήματα του Ελληνισμού δεν περιορίζονται στα γεωγραφικά πλαίσια Ελλάδας και Κύπρου - υπάρχουν και εδώ στη ξενιτιά. Όσο πικρή κι αν είναι η αλήθεια, ο απόδημος Ελληνισμός υπολειτουργεί - η αν θέλετε - δεν λειτουργεί σύμφωνα με τις προοπτικές του (αυτό δεν αποτελεί κατηγορία αλλά γεγονός – ας κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του με το χέρι στην καρδιά).
Έφτασε η ώρα για ανασύνταξη και μακροχρόνιο, στρατηγικό προγραμματισμό. Είναι ανώφελο (ειδικά αυτήν την δύσκολη περίοδο) να περιμένουμε «ενίσχυση» από τις εκάστοτε κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου (αυτό δεν αποτελεί κατηγορία αλλά γεγονός). Εμείς οι ίδιοι οι απόδημοι πρέπει να στηρίξουμε και να ενδυναμώσουμε την παροικία μας – να γίνουμε τόσο δυνατοί και αποτελεσματικοί έτσι ώστε όχι μόνο να διατηρήσουμε την Ελληνική μας ταυτότητα, αλλά να ανασηκώσουμε και το μερτικό που μας αναλογεί από την βαριά (λόγω Ιστορίας) ευθύνη που όλοι φέρουμε απέναντι στο Ελληνικό Έθνος.
Με εκτίμηση,
Στέλιος Γεωργιάδης
Οντάριο – Καναδάς
sgeorgiades@gmail.com
www.georgiades.net
23/11/10
Ξένα Συμφέροντα και Δικά μας Λάθη: Συνταγή Αδιεξόδου στο Κυπριακό Πρόβλημα
Στέλιος Γεωργιάδης / 24 Νοεμβρίου 2010 / sgeorgiades@gmail.com
Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο. Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, το 37% του εδάφους του νησιού εξακολουθεί να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή. Δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες και εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι έποικοι καταπατούν καθημερινά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίοι από το 2004 είναι ταυτόχρονα και Ευρωπαίοι πολίτες!
Εδώ και δύο περίπου χρόνια ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας «διαπραγματεύεται» με τον εκάστοτε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, μέσα στα πλαίσια συνομιλιών «Κυπριακής (δήθεν) ιδιοκτησίας», μια πιθανή λύση του Κυπριακού Προβλήματος. Τα αποτελέσματα αυτών των «διαπραγματεύσεων» οδηγούν, για άλλη μια φορά, με μαθηματική ακρίβεια, εκεί που βρίσκονται τα ξένα συμφέροντα: (α) σε αδιέξοδο και ένα ακόμα βήμα πιο κοντά σε «de facto διχοτόμηση», ή (β) σε λύση τύπου Ανάν και «συμφωνημένη διχοτόμηση» της Κύπρου. Μάλιστα, ενώ μέχρι πρόσφατα τα Ηνωμένα Έθνη διαλαλούσαν ότι δεν πρόκειται να επέμβουν στις «διαπραγματεύσεις», ο Γενικός τους Γραμματέας έθεσε προχθές καθαρό χρονοδιάγραμμα για πρόοδο μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2011.
Η ερώτηση λοιπόν που προκύπτει είναι «Γιατί εμμένουμε να διαπραγματευόμαστε με την ίδια αποτυχημένη συνταγή;» Είναι ποτέ δυνατόν ο οποιοσδήποτε Τουρκοκύπριος ηγέτης (είτε είναι «σύντροφος» είτε όχι) να συμφωνήσει και να εφαρμόσει σχέδιο απόσυρσης των Τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο; Αποκλείεται!
Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία θεωρεί την κατοχή της Κύπρου ως ένα σημαντικότατο στρατηγικό δεδομένο. Ταυτόχρονα, το δεδομένο αυτό εξυπηρετεί και τους Εγγλέζους, πρώην (και εμμέσως νυν) αποικιοκράτες της Κύπρου οι οποίοι διατηρούν στρατιωτικές βάσεις τεράστιας σημασίας για την «παρακολούθηση» και τον «στρατηγικό έλεγχο» της Μέσης Ανατολής.
Με βάση τα πιο πάνω, μπορεί εύκολα κανείς να συμπεράνει ότι δεν υπάρχει διέξοδος στον δρόμο που βαδίζουμε εδώ και 36 χρόνια. Αντίθετα, οι επιλογές στενεύουν και καταλήξαμε να ζητούμε από τον Τούρκο κατακτητή ...να ανοίξει ένα λιμάνι, ένα αεροδρόμιο για Κυπριακά σκάφη...πού καταντήσαμε ως κράτος, που καταντήσαμε ως Έθνος!
Κύριοι Ηγέτες των απανταχού Ελλήνων:
Δεν είμαστε αφελείς. Κατανοούμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα λόγω των ξένων συμφερόντων. Κατανοούμε επίσης ότι η Τουρκία αποτελεί (προς το παρόν) μεγάλη γεωστρατηγική δύναμη στην περιοχή μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σας δίνεται το δικαίωμα να «διαπραγματεύεστε» με τα πιόνια του κατακτητή και να παραχωρείτε «εκ περιτροπής προεδρίες», «παραμονή 50,000 Τούρκων εποίκων» και «σταθμισμένη ψήφο που εξισώνει το 18% των Τουρκοκυπρίων με το 82% των Ελληνοκυπρίων». Τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες του λαού δεν είναι προς διαπραγμάτευση.
Ο λαός δεν τρέφει ψευδαισθήσεις. Όμως, παρά τις δυσκολίες που πέρασε, διατηρεί ακόμα την αξιοπρέπεια του και το απέδειξε στο δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν του 2004. Λοιπόν, το μόνο που ζητά από εσάς ετούτος ο λαός είναι να υπερασπιστείτε αυτήν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτή η Εθνική αξιοπρέπεια και η συνέχιση του αγώνα για την Ελευθερία είναι τα μόνα αγαθά που δεν μπορεί κανένας Λόρδος, κανένας Τούρκος να μας στερήσει.
Και όπως διδάσκει και ο Καβάφης: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις...»
Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο. Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, το 37% του εδάφους του νησιού εξακολουθεί να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή. Δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες και εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι έποικοι καταπατούν καθημερινά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίοι από το 2004 είναι ταυτόχρονα και Ευρωπαίοι πολίτες!
Εδώ και δύο περίπου χρόνια ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας «διαπραγματεύεται» με τον εκάστοτε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, μέσα στα πλαίσια συνομιλιών «Κυπριακής (δήθεν) ιδιοκτησίας», μια πιθανή λύση του Κυπριακού Προβλήματος. Τα αποτελέσματα αυτών των «διαπραγματεύσεων» οδηγούν, για άλλη μια φορά, με μαθηματική ακρίβεια, εκεί που βρίσκονται τα ξένα συμφέροντα: (α) σε αδιέξοδο και ένα ακόμα βήμα πιο κοντά σε «de facto διχοτόμηση», ή (β) σε λύση τύπου Ανάν και «συμφωνημένη διχοτόμηση» της Κύπρου. Μάλιστα, ενώ μέχρι πρόσφατα τα Ηνωμένα Έθνη διαλαλούσαν ότι δεν πρόκειται να επέμβουν στις «διαπραγματεύσεις», ο Γενικός τους Γραμματέας έθεσε προχθές καθαρό χρονοδιάγραμμα για πρόοδο μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2011.
Η ερώτηση λοιπόν που προκύπτει είναι «Γιατί εμμένουμε να διαπραγματευόμαστε με την ίδια αποτυχημένη συνταγή;» Είναι ποτέ δυνατόν ο οποιοσδήποτε Τουρκοκύπριος ηγέτης (είτε είναι «σύντροφος» είτε όχι) να συμφωνήσει και να εφαρμόσει σχέδιο απόσυρσης των Τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο; Αποκλείεται!
Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία θεωρεί την κατοχή της Κύπρου ως ένα σημαντικότατο στρατηγικό δεδομένο. Ταυτόχρονα, το δεδομένο αυτό εξυπηρετεί και τους Εγγλέζους, πρώην (και εμμέσως νυν) αποικιοκράτες της Κύπρου οι οποίοι διατηρούν στρατιωτικές βάσεις τεράστιας σημασίας για την «παρακολούθηση» και τον «στρατηγικό έλεγχο» της Μέσης Ανατολής.
Με βάση τα πιο πάνω, μπορεί εύκολα κανείς να συμπεράνει ότι δεν υπάρχει διέξοδος στον δρόμο που βαδίζουμε εδώ και 36 χρόνια. Αντίθετα, οι επιλογές στενεύουν και καταλήξαμε να ζητούμε από τον Τούρκο κατακτητή ...να ανοίξει ένα λιμάνι, ένα αεροδρόμιο για Κυπριακά σκάφη...πού καταντήσαμε ως κράτος, που καταντήσαμε ως Έθνος!
Κύριοι Ηγέτες των απανταχού Ελλήνων:
Δεν είμαστε αφελείς. Κατανοούμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα λόγω των ξένων συμφερόντων. Κατανοούμε επίσης ότι η Τουρκία αποτελεί (προς το παρόν) μεγάλη γεωστρατηγική δύναμη στην περιοχή μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σας δίνεται το δικαίωμα να «διαπραγματεύεστε» με τα πιόνια του κατακτητή και να παραχωρείτε «εκ περιτροπής προεδρίες», «παραμονή 50,000 Τούρκων εποίκων» και «σταθμισμένη ψήφο που εξισώνει το 18% των Τουρκοκυπρίων με το 82% των Ελληνοκυπρίων». Τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες του λαού δεν είναι προς διαπραγμάτευση.
Ο λαός δεν τρέφει ψευδαισθήσεις. Όμως, παρά τις δυσκολίες που πέρασε, διατηρεί ακόμα την αξιοπρέπεια του και το απέδειξε στο δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν του 2004. Λοιπόν, το μόνο που ζητά από εσάς ετούτος ο λαός είναι να υπερασπιστείτε αυτήν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτή η Εθνική αξιοπρέπεια και η συνέχιση του αγώνα για την Ελευθερία είναι τα μόνα αγαθά που δεν μπορεί κανένας Λόρδος, κανένας Τούρκος να μας στερήσει.
Και όπως διδάσκει και ο Καβάφης: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις...»
5/8/10
Σκέψεις και Προβληματισμοί από το Πρόσφατο Ταξίδι στην Πατρίδα
Κατά την πρόσφατη, σύντομη παραμονή μου στην Κύπρο και στην Ελλάδα, διαπίστωσα ένα παράδοξο:
Ενώ αρκετοί πολίτες έχουν γνώση της καταστροφικής πορείας που έχει πάρει το Έθνος, επιλέγουν να εθελοτυφλούν και να συνεχίζουν την καθημερινή τους ζωή χωρίς «ψάξιμο».
Ορισμένα από τα σχόλια που άκουσα σχετικά με τα προβλήματα τους Έθνους ήταν:
«Αφού κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τα πολιτικά δρώμενα του τόπου, γιατί να ασχολούμαι εγώ;»
«Το Κυπριακό δε λύεται, άρα άστο καλύτερα...»
«Όλοι οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι και δεν αφήνουν κανένα να σπάσει τις κλίκες τους, άρα τι μπορώ να κάνω εγώ, ένας απλός πολίτης;»
Πραγματικά έχω προβληματιστεί από την απάθεια και την ηττοπάθεια αρκετών συμπολιτών μου, ατόμων με προσόντα και μόρφωση, ατόμων που αν το αποφασίσουν, μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση προς το καλύτερο.
Δεν κατηγορώ κανένα αφού κι εγώ, για προσωπικούς λόγους, επιλέγω να μένω εκτός όσον αφορά τα «πολιτικά», ή πιο συγκεκριμένα, τα «κομματικά». Προβληματίζομαι όμως...
Πιστεύω πως πρέπει να διαχωρίσουμε τα «πολιτικά» από τα «κομματικά».
Η Πολιτεία πρέπει να απασχολεί όλους μας και ως Πολίτες θα πρέπει να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για βελτίωση της Πολιτείας. Γιατί για να μπορέσουμε να βελτιώσουμε το βιωτικό μας επίπεδο, για να μπορέσουμε να διασώσουμε το Έθνος μας, πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε μια ισχυρή Πολιτεία.
Η Πολιτεία είμαστε ΕΜΕΙΣ. Ας μην δικαιολογούμε την απάθεια μας ρίχνοντας ευθύνες μόνο στους πολιτικούς. Έχουμε κι εμείς ευθύνες. Έχουμε κι εμείς πολλά να προσφέρουμε στον τόπο μας. Το θέμα είναι να το πάρουμε απόφαση και να συντονιστούμε σωστά...
Με εκτίμηση,
Στέλιος Γεωργιάδης
e-mail: sgeorgiades@gmail.com , website: www.georgiades.net
Ενώ αρκετοί πολίτες έχουν γνώση της καταστροφικής πορείας που έχει πάρει το Έθνος, επιλέγουν να εθελοτυφλούν και να συνεχίζουν την καθημερινή τους ζωή χωρίς «ψάξιμο».
Ορισμένα από τα σχόλια που άκουσα σχετικά με τα προβλήματα τους Έθνους ήταν:
«Αφού κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τα πολιτικά δρώμενα του τόπου, γιατί να ασχολούμαι εγώ;»
«Το Κυπριακό δε λύεται, άρα άστο καλύτερα...»
«Όλοι οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι και δεν αφήνουν κανένα να σπάσει τις κλίκες τους, άρα τι μπορώ να κάνω εγώ, ένας απλός πολίτης;»
Πραγματικά έχω προβληματιστεί από την απάθεια και την ηττοπάθεια αρκετών συμπολιτών μου, ατόμων με προσόντα και μόρφωση, ατόμων που αν το αποφασίσουν, μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση προς το καλύτερο.
Δεν κατηγορώ κανένα αφού κι εγώ, για προσωπικούς λόγους, επιλέγω να μένω εκτός όσον αφορά τα «πολιτικά», ή πιο συγκεκριμένα, τα «κομματικά». Προβληματίζομαι όμως...
Πιστεύω πως πρέπει να διαχωρίσουμε τα «πολιτικά» από τα «κομματικά».
Η Πολιτεία πρέπει να απασχολεί όλους μας και ως Πολίτες θα πρέπει να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για βελτίωση της Πολιτείας. Γιατί για να μπορέσουμε να βελτιώσουμε το βιωτικό μας επίπεδο, για να μπορέσουμε να διασώσουμε το Έθνος μας, πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε μια ισχυρή Πολιτεία.
Η Πολιτεία είμαστε ΕΜΕΙΣ. Ας μην δικαιολογούμε την απάθεια μας ρίχνοντας ευθύνες μόνο στους πολιτικούς. Έχουμε κι εμείς ευθύνες. Έχουμε κι εμείς πολλά να προσφέρουμε στον τόπο μας. Το θέμα είναι να το πάρουμε απόφαση και να συντονιστούμε σωστά...
Με εκτίμηση,
Στέλιος Γεωργιάδης
e-mail: sgeorgiades@gmail.com , website: www.georgiades.net
15/4/10
An Inconvenient Truth: the Cyprus Problem is a European Union Problem
Let’s start with a simple exercise of Inductive Reasoning:
1. In 1974 Turkey invaded Cyprus.
2. In 2004, Cyprus became a member of the European Union.
3. In 2010, Turkey still occupies 37% of Cyprus, now European territory.
4. Turkey is currently in accession talks and aspires to become a member of the EU.
Conclusion: What has been (conveniently) known as the “Cyprus Problem” is now a “European Union Problem”.
No matter how “inconvenient” this truth might be, it is one of great importance for the future of European Union and its people.
We all understand that Turkey is an important economical/geopolitical power. We also understand that the EU (rightfully) wishes to establish/maintain a beneficial relation with Turkey. At the same time, the EU must do so while staying true to its own fundamental, founding principles of democracy and human rights.
Turkey’s illegal occupation of Cyprus has been condemned by the United Nations, by the European Union and numerous decisions of the European Court of Human Rights. Whether or not Turkey is willing to respect the International Law and withdraw its 40,000 military troops from the European territory of Cyprus remains to be seen (personally, I think Turkey does not plan to do so).
In the mean time, Europeans must look in the mirror and do a bit of soul-searching. No matter how important a relationship with Turkey might be, the EU has a responsibility towards the people of Cyprus who are members of the European family.
The current economic situation is only one of the tests that the European Union will have to pass. Standing up to aggressors like Turkey and protecting the Human Rights of all European citizens (including Cypriots) is another. Passing the first test will contribute to the survival of the ECONOMIC Union. Passing both tests will offer hope for the survival of the EUROPEAN Union.
1. In 1974 Turkey invaded Cyprus.
2. In 2004, Cyprus became a member of the European Union.
3. In 2010, Turkey still occupies 37% of Cyprus, now European territory.
4. Turkey is currently in accession talks and aspires to become a member of the EU.
Conclusion: What has been (conveniently) known as the “Cyprus Problem” is now a “European Union Problem”.
No matter how “inconvenient” this truth might be, it is one of great importance for the future of European Union and its people.
We all understand that Turkey is an important economical/geopolitical power. We also understand that the EU (rightfully) wishes to establish/maintain a beneficial relation with Turkey. At the same time, the EU must do so while staying true to its own fundamental, founding principles of democracy and human rights.
Turkey’s illegal occupation of Cyprus has been condemned by the United Nations, by the European Union and numerous decisions of the European Court of Human Rights. Whether or not Turkey is willing to respect the International Law and withdraw its 40,000 military troops from the European territory of Cyprus remains to be seen (personally, I think Turkey does not plan to do so).
In the mean time, Europeans must look in the mirror and do a bit of soul-searching. No matter how important a relationship with Turkey might be, the EU has a responsibility towards the people of Cyprus who are members of the European family.
The current economic situation is only one of the tests that the European Union will have to pass. Standing up to aggressors like Turkey and protecting the Human Rights of all European citizens (including Cypriots) is another. Passing the first test will contribute to the survival of the ECONOMIC Union. Passing both tests will offer hope for the survival of the EUROPEAN Union.
22/3/10
Πρόβλημα Εθνικό όχι Οικονομικό
Το παρόν πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι μόνο οικονομικής φύσεως. Το πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους, είναι πρόβλημα υπαρξιακό, πρόβλημα Εθνικής ταυτότητας και Εθνικού (από)προσανατολισμού. Κανένα οικονομικό σχέδιο, κανένα Γερμανικό (κατοχικό) δάνειο δεν μπορεί να σώσει (πραγματικά) το Έθνος. Το Έθνος μας μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να το σώσουμε (αν το θελήσουμε). Έφτασε η ώρα Εθνικής αυτοκριτικής, περισυλλογής, σοβαρού προγραμματισμού και Εθνικής Αναγέννησης. Το οικονομικό αποτελεί μόνο μια πτυχή της όλης κατάστασης και η προσοχή μας δεν πρέπει να στραφεί μόνο σε αυτή την κατεύθυνση. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται πολύ πιο βαθιά...
12/1/10
Ξύπνα καημένε μου Ραγιά
Από ότι φαίνεται, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το γκρεμό. Στηρίζουμε με απάθεια την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρώπη, συζητούμε (δήθεν) και διαπραγματευόμαστε για 36 χρόνια με τον εκπρόσωπο του τουρκικού κατοχικού ψευδοκράτους, «προσφέρουμε» εκ περιτροπής προεδρία και παραμονή 50,000 Τούρκων εποίκων...και περιμένουμε ως Έλληνες να έχουμε μέλλον στην Μεγαλόνησο; Μα ποιόν κοροϊδεύουμε; Τον εαυτό μας και κανένα άλλο...
Τέρμα οι «προσφορές» στην Τουρκία (η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εμπόρευμα κανενός). Τέρμα τα φαγοπότια και τα ξενύχτια σε Αθήνα και Λευκωσία. Πολίτες και ηγεσία πρέπει να αφυπνιστούν. Το Έθνος μας δοκιμάζεται στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Θράκη, στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Το μέλλον μας γράφεται από του εχθρούς μας ενώ εμείς βρισκόμαστε σε ύπνο βαθύ, σε κατάσταση μέθης.
Ξύπνα καημένε μου ραγιά, ξύπνα γιατί με ύπνο, πόκερ και ουίσκι, δεν θα δεις ποτέ σου λευτεριά!
Τέρμα οι «προσφορές» στην Τουρκία (η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εμπόρευμα κανενός). Τέρμα τα φαγοπότια και τα ξενύχτια σε Αθήνα και Λευκωσία. Πολίτες και ηγεσία πρέπει να αφυπνιστούν. Το Έθνος μας δοκιμάζεται στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Θράκη, στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Το μέλλον μας γράφεται από του εχθρούς μας ενώ εμείς βρισκόμαστε σε ύπνο βαθύ, σε κατάσταση μέθης.
Ξύπνα καημένε μου ραγιά, ξύπνα γιατί με ύπνο, πόκερ και ουίσκι, δεν θα δεις ποτέ σου λευτεριά!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)