Σε προηγούμενα άρθρα μου τόνισα ότι οι Αγγλο-Αμερικάνοι προτιμούν να συνδέσουν την οποιαδήποτε πιθανή λύση του Κυπριακού Προβλήματος με την (α)πιθανή ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε 10-15 χρόνια. Ταυτόχρονα, μέχρι σήμερα πολλοί έλεγαν ότι η Τουρκία θα είναι ο «Δούρειος Ίππος» της Ευρώπης, σταλμένος από τους Αγγλο-Αμερικάνους. Για να επαληθευτεί όμως αυτό το σενάριο θα πρέπει πρώτα ο «Δούρειος Ίππος» (Τουρκία) να μπει μέσα στην Τροία (Ευρώπη). Με την πιθανή κατάρρευση της επικύρωσης του Ευρωσυντάγματος (βλέπε δημοψηφίσματα σε Γαλλία και Ολλανδία) φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθιμένοι να γκρεμίσουν τα «τείχη της πόλης» για χάρη της Τουρκίας.
Το ερώτημα που προκύπτει τώρα είναι: Πώς επηρεάζεται η στρατηγική μας στο Κυπριακό μετά από αυτές τις εξελίξεις; Η ηγεσία της Κύπρου και της Ελλάδας θα πρέπει να εξετάσει εναλλακτικά σενάρια πέραν της Ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Η σύνδεση της λύσης του Κυπριακού με την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας πρέπει να αποφευχθεί διότι κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον αυτής της πορείας. Πέραν τούτου, η «φιλική» σχέση Ελλάδας-Τουρκίας που «καλλιεργείται» τα τελευταία χρόνια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό στην πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Τί θα γίνει σε περίπτωση που η Ευρώπη κλείσει την πόρτα στην Τουρκία? Θα πληρώσουν τα σπασμένα πάλι οι Έλληνες (της Κύπρου);
Η πορεία της Τουρκίας προς της Ευρώπη, αν και σημαντικός παράγοντας, δεν πρέπει να αποτελεί τη βάση στην οποία στηρίζεται η εξωτερική πολιτική του Ελληνικού Έθνους. Η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να πηγάζει από τα Εθνικά συμφέροντα.
