Ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου κύριος Χριστόφιας έχει συνάντηση με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ (21 Μαρτίου 2008). Ο κύριος Χριστόφιας δήλωσε ότι οι δυο πλευρές πρέπει να λύσουν το Κυπριακό Πρόβλημα με μια «κυπριακή λύση» (ο Ιωάννης Κασουλίδης την ονομάζει «ενδοκυπριακή») και πως οι Μητέρες Πατρίδες (βλέπε Ελλάδα και Τουρκία) και οι Εγγυήτριες Δυνάμεις (βλέπε Ελλάδα, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο) θα πρέπει να αφήσουν τους Κύπριους να βρουν μια λύση μεταξύ τους. Όλα αυτά ακούγονται πολύ λογικά και ανθρώπινα. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράματα.
Το Κυπριακό Πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα κοινοτικών διαταραχών. Το Κυπριακό Πρόβλημα είναι πρόβλημα παράνομης εισβολής και κατοχής της Κύπρου από μια ξένη στρατιωτική δύναμη, την Τουρκία. Αν και συμφωνώ με τον «ενδοκυπριακό διάλογο» ως μέσο οικοδόμησης εμπιστοσύνης, πιστεύω ότι όσο και να συζητούμε με τον Ταλάτ (ή τον κάθε Ταλάτ), αν δεν υποχωρήσει η Τουρκία δεν επανενώνεται η Κύπρος. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν θα λυθεί το Κυπριακό. Το Κυπριακό μπορεί να λυθεί αλλά η Κύπρος δεν πρόκειται να επανενωθεί.
Προτού αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε μια (ενδο)κυπριακή λύση πρέπει να αποχωρήσουν τα Τουρκικά κατοχικά στρατεύματα απο το νησί. Επιτρέπεται να συζητούμε και να διαπραγματευόμαστε δήθεν (ενδο)κυπριακή λύση υπό την απειλή 40,000 Τούρκων στρατιωτών;
