Παρακολουθώντας (εξ αποστάσεως) τις εξελίξεις για την Κύπρο, παρατηρώ ότι ο Κυπριακός λαός καλείται (σχεδόν επιτακτικά) να απαντήσει στο πιο κάτω ερώτημα: «Ποιό είναι τελικά το πρώτο ζητούμενο; α) Λύση του Κυπριακού ή β) Απελευθέρωση και Επανένωση της Κύπρου;». Ως συνήθως, οι απαντήσεις τείνουν προς τα δύο άκρα. Ο λαός έχει (για άλλη μια φορά) διχαστεί σε δύο στρατόπεδα. Το ένα επιδιώκει Λύση του Κυπριακού και το άλλο επιδιώκει Απελευθέρωση και Επανένωση της Κύπρου.
Υπό κανονικές συνθήκες, τα δύο αυτά ζητούμενα θα έπρεπε να ήταν ταυτόσημα. Λόγω όμως διαφόρων συμφερόντων (εντός και εκτός Κύπρου), έχει δημιουργηθεί ένας αχρείαστος διπολισμός ο οποίος, αν και θα καθορίσει την εκλογή του νέου Προέδρου, μπορεί να επιφέρει δυσμενείς συνέπειες για την Κύπρο. Κατά την τρέχουσα προεκλογική περίοδο (όπως και κατά την περίοδο πριν το δημοψήφισμα του 2004), ο λαός δέχεται μια συνεχή «πλύση εγκεφάλου» ότι τα δύο ζητούμενα δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Στην πραγματικότητα όμως, τα δύο είναι εκ φύσεως αλληλένδετα: Λύση του Κυπριακού σημαίνει Απελευθέρωση και Επανένωση της Κύπρου.
Επομένως, αφού η απάντηση συνήθως εξαρτάται από την ερώτηση, ας αφήσουμε τα «διχοτομικά ερωτήματα» και ας αρχίσουμε να θέτουμε το σωστό ερώτημα στον Κυπριακό λαό (και στους ξένους): «Με ποιό τρόπο μπορεί να επιτευχθεί μια Λύση του Κυπριακού που θα βασίζεται στην Απελευθέρωση και Επανένωση της Κύπρου;»
