Περί Προεδρικών Εκλογών 2018 ο λόγος;

Αρχές του 2018 έχουμε Προεδρικές Εκλογές. Παραδοσιακά, στην Κύπρο οι (πιο πολλές) οικογένειες είτε ανήκουν (είναι μέλη) είτε ψηφίζουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα.

«Ότι ψηφίσαμεν την προηγούμενη φορά θα ψηφίσουμεν και τούτην…και τα παιδιά μας θα ψηφίσουν αυτόν που θα ψηφίσει η οικογένεια (την δεύτερη Κυριακή σίγουρα...)».

Παρακολουθώντας (εξ αποστάσεως) την προεκλογική εκστρατεία παρατηρώ δύο (τουλάχιστον) πράγματα:

1) οι θέσεις των υποψηφίων σε σοβαρά θέματα είναι «αόριστες» και «γενικές»

2) οι Πολίτες δεν «προκαλούν» ούτε «αμφισβητούν» τους υποψήφιους του κόμματος τους  

Φυσικά, το πρώτο είτε είναι σκόπιμο για να οδηγεί στο δεύτερο, είτε σημαίνει ότι οι υποψήφιοι δεν έχουν ουσιαστικές, συγκεκριμένες και ανεπτυγμένες θέσεις στα σοβαρά θέματα (εθνική κυριαρχία και επιβίωση, παιδεία, υγεία, οικονομία, κ.τ.λ.).

Για το καλό της (ημι)κατεχόμενης μας Πατρίδας, για το καλό της Δημοκρατίας…θα ήθελα να δω τους Πολίτες να πιέσουν…να απαιτήσουν πιο πολλά από τους υποψηφίους, ειδικά από αυτόν που σκέφτονται να ψηφίσουν. Τα πράγματα είναι δύσκολα για την Κύπρο μας…ο επόμενος Πρόεδρος πρέπει να περάσει το stress test προτού εκλεγεί.

Δρ. Στέλιος Γεωργιάδης

Οντάριο - Καναδάς

Σκέψεις (απόδημες) για την Πατρίδα

Έλληνας της Διασποράς. «Απόδημος» όπως με αποκαλούν οι φίλοι στην Πατρίδα. Χιλιάδες μίλια μακριά, το μυαλό και η καρδιά εκεί, στα σοκάκια της Πλάκας σαν σουρουπώνει. Να συγκινούμαι βλέποντας την Ακρόπολη να παραμένει ακίνητη στα πιστεύω της...αυτά που εμείς δεν πιστέψαμε (αφού δεν καταλάβαμε) ποτέ μας. Στα σοκάκια της Λευκωσίας σαν ξημερώνει...να βλέπω τα τουρκάκια με τη ξιφολόγχη να με εμποδίζουν να προχωρήσω...να πάω γονατιστός ως τον Απόστολο Αντρέα να προσκυνήσω.   

Τα προβλήματα του τόπου πολλά και τεράστια – οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, υπαρξιακά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Τούρκος λυσσασμένος λύκος να παραμονεύει και να «διαπραγματεύεται με καλή πίστη» (στην Κύπρο και σύντομα σε Αιγαίο και Θράκη).  

Στο μεταξύ, στη Μύκονο, στη Σαντορίνη...να εξευτελίζεται το ανθρώπινο είδος...δοξάζοντας το Greek Islands lifestyle!

Μια Ελλάδα λοιπόν που μπαίνει πλέον στα ξένα πρωτοσέλιδα είτε για τα ρεζιλίκια με τον Yiani είτε για τα μεθύσια και τα όργια των Εγγλέζων τουριστών στο Φαληράκι (και στην Αγία Νάπα αφού τα ίδια ισχύουν και για Κύπρο).

Μια Ελλάδα που δεν έχει πλέον χώρο για τα (νούσιμα) παιδιά της. Χιλιάδες Έλληνες μεταναστεύουν για ένα καλύτερο μέλλον....για μια ζωή η οποία αν και δεν θα έχει τον ήλιο και τη θάλασσα, τον Μαζωνάκη και την Πάολα...θα έχει μια κάποια αξιοπρέπεια.

Γιατί όσο καλά και να δουλέψει το Υπουργείο Οικονομικών (στην meta-Yiani εποχή), όσοι φόροι και αν εισπραχθούν (από τον άμυαλο νεοέλληνα που νόμιζε πως ξεγελούσε το κράτος τόσα χρόνια), όσα λιμάνια και νησιά και αν ξεπουλήσουμε στους ξένους.....αν δεν καταφέρουμε να αναζητήσουμε και να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια μας ως κράτος δεν πρόκειται να επιβιώσουμε. Και το κράτος ξεκινά από τον Πολίτη.

25η Μαρτίου ​ 2015​

Ξημερώνει 25η Μαρτίου. Μεγάλη μέρα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Αργία στην Πατρίδα, εργάσιμη εδώ στην ξενιτιά. Ας ήταν και για μας αργία...(λέω στο εαυτό μου)...αλλά και που είναι αργία στην Πατρίδα τι έγινε; Αλήθεια πόσοι και ποιοι καταλαβαίνουν τη πραγματική σημασία της ημέρας αυτής; Έχουμε πατώσει ως Έθνος. Δεν υπάρχει συνεννόηση. Δεν υπάρχει ομόνοια. Ούτε ομοφωνία για τα εθνικά θέματα. Ούτε καν ειλικρινής συζήτηση. Ως άτομα και ως σύνολα (βλέπε κόμματα), αναπτύσσουμε τις θέσεις μας, όχι με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον, αλλά έτσι ώστε να είμαστε «διαφορετικοί» από τους άλλους – τόσο που να μας ψηφίσουν εμάς στην εξουσία. Κατά βάθος όμως όλοι την ίδια μοίρα βιώνουμε. Δεν ξέρουμε πλέον από που ερχόμαστε...που είμαστε...και φυσικά ούτε που πάμε. Αλήθεια πόσοι και ποιοι καταλαβαίνουν τη πραγματική σημασία της ημέρας αυτής; 

Στέλιος Γεωργιάδης

Οντάριο – Καναδάς

25 Μαρτίου 2015

Άτομα και Κόμματα αντί για Κράτος

Για άλλη μια φορά, ο Λαός μίλησε. Η κυβέρνηση άλλαξε. Μέχρι εδώ καλά. Δημοκρατία!

Μα έλα που ο πρώην δεν «παρέδωσε» καν το πρωθυπουργικό γραφείο. Ο νυν δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει μια ενημέρωση. Τη στιγμή που η χώρα καταρρέει και το μνημόνιο (ή πέστε το όπως θέλετε) συνεχίζει να στραγγαλίζει τον Ελληνισμό.  

Η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους ήταν δύσκολη. Οι πρώην περίμεναν τους νυν να αποτύχουν. Οι νυν πετούσαν στα σύννεφα. Οι «φίλοι» μας γεμάτοι κόμπλεξ (λόγω ιστορίας και βαρούφ-προσωπικότητας) έτοιμοι να χτυπήσουν. Τα αποτελέσματα γνωστά. Το μέλλον δύσκολο...πολύ δύσκολο.  

Στην Ελλάδα (και στην Κύπρο), διαχρονικά, έχουμε άτομα και κόμματα αντί για Κράτος. Πρώην και νυν. Δεν σκέφτηκε κανείς τους ότι θα ήταν χρήσιμο να ανταλλάξουν απόψεις σχετικά με τη διαπραγμάτευση. Ποιοι είναι αυτοί με τους οποίους διαπραγματευόμαστε; Ποια τα δυνατά τους σημεία και ποια τα αδύνατα. Υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες μπορούν να μας ευνοήσουν; Μπορούμε να ενδυναμώσουμε τις θέσεις μας;  

Πρώην και νυν...Διάλογος μηδέν! Συνεννόηση μηδέν. Συνεργασία μηδέν. Και φυσικά στο τέλος θα πληρώσει για άλλη μια φορά ο Λαός. Προς το παρόν...καρναβαλίζουμε!    

Λάθη, Γραβάτες, Οικονομικές Θεωρίες και Ευρωπαϊκά Ξενοδοχεία

Μέσα σε μία εβδομάδα, ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να στρέψει τα φώτα της Ευρώπης από το «πρόβλημα της Ελλάδας» σε μια «πιθανή εναλλακτική λύση του προβλήματος» (βλέπε «ανάπτυξη» αντί «λιτότητα»), η οποία αν και σχετίζεται άμεσα με την Ελλάδα, παρουσιάζεται πλέον ως μια πιο γενικευμένη προσέγγιση (βλέπε «στρατηγική διεθνοποίηση»: Podemos, Obama, κ.τ.λ.).  

Ταυτόχρονα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δείξει σημάδια μιας πολύ διαφορετικής (πιο σοβαρής) πολιτικής προσωπικότητας από την προεκλογική μορφή η οποία, σε αρκετές περιπτώσεις, έμοιαζε (τουλάχιστο για μένα) εκτός πραγματικότητας και «όλα για την καρέκλα» (βλέπε υποσχέσεις). 

Σήμερα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός κτυπά την πόρτα της Ευρώπης με νηφαλιότητα, χαμόγελο και διάθεση για διάλογο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι, μπροστά στις κάμερες, οι κυρίαρχες δυνάμεις της ευρωπαϊκής ελίτ θα παίξουν ευχαρίστως, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς, το παιχνίδι του διαλόγου, περιμένοντας το επόμενο παραπάτημα της Ελλάδας για να τραβήξουν το σχοινί και να συμμορφώσουν (για άλλη μια φόρα) τον οποιοδήποτε Έλληνα Πρωθυπουργό (και κατ' επέκταση τον Ελληνικό Λαό). 

Τα λάθη μας ήταν και είναι μεγάλα και ουσιαστικά. Καμιά νέα κυβέρνηση, κανένας λαμπρός νέος ηγέτης, καμιά (παλιά) νέα οικονομική θεωρία δεν μπορεί να τα διορθώσει αν δεν το πάρει απόφαση ο ίδιος ο Έλληνας Πολίτης. Εν τω μεταξύ...συνεχίζουμε εμείς οι Πολίτες (εμείς – όχι εσείς που ενοχληθήκατε) να καθόμαστε στον καναπέ - το νέο σήριαλ «Ανάπτυξη» είναι καλύτερο και από «Μπρούσκο»!

Τα δικά μας λάθη δίνουν αφορμή και ευκαιρία στους κομπλεξικούς δανειστές να μας κρατούν από το λαιμό. Ο χρόνος λειτουργεί εναντίον μας και δεν τον ελέγχουμε καθόλου εκτός Ελλάδας. Παρά τα χαμόγελα και τις θερμές χειραψίες, παρά τις πολύπλοκες ακαδημαϊκές ασκήσεις... αν δεν διορθώσουμε τα λάθη μας...we will have to check out by 12:00 noon.  

Ξενιτιά εντός και εκτός: Άφιλτρες Σκέψεις ενός Απόδημου

Γέννημα θρέμμα της Κύπρου. Κύπριος θα πουν οι μεν. Ελληνοκύπριος θα πουν οι δε. Έλληνας τους εξηγεί η Ιστορία (που κουράστηκε να τους ακούει). Ετών 40, τα 20 στη ξενιτιά. Η νοσταλγία κομμάτι της ζωής μου. Η ζωή κυλά ομαλά στον Καναδά μα ώρες ώρες νιώθει «ξένη» κι αυτή. «Η ζωή μας...τη μέρα Καναδά, τη νύχτα Κύπρο μέσω ονείρων» (όπως λέει κι ένας φίλος Απόδημος). Η αλληλογραφία με την Πατρίδα ομφάλιος λώρος. Μου γράφει ο Πατέρας: «Δύσκολα τα πράματα...ο Τούρκος παραμονεύει αλλά ο κόσμος σε ύπνο βαθύ...». Σαν κοιτάζω στο Facebook η νοσταλγία μεγαλώνει – παντού ήλιος και θάλασσα (ενώ εδώ στην ξενιτιά χιονίζει!) Μέχρι που έλαβα εκείνο το μήνυμα από ένα καλό και έμπιστο φίλο από την Πατρίδα: « Η ξενιτιά έφτασε και εντός – δεν είσαι μόνος σου πλέον...αγνώριστος κατάντησε ο τόπος...δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και που πάμε...». Ψευτοξημέρωσε στη ξενιτιά.  Οδηγώ προς το γραφείο...μουσική υπόκρουση, παλιά λαϊκή. Φτάνω στα φανάρια, χαμηλώνω το ράδιο (το ίδιο κάνει και ο διπλανός) μη νομίσουν πως δεν κατόρθωσα(με) το acculturation. Ψευτοξημέρωσε στη ξενιτιά. Στην Πατρίδα, τη γεμάτη ήλιο, πότε θα ξημερώσει;

Στέλιος Γεωργιάδης

29 Σεπτεμβρίου 2014

Καναδάς

Περί αποχής...

Στο 57,63% η αποχή ψηφοφόρων από τις ευρωεκλογές στην Κύπρο. Δεν εκπλήσσομαι καθόλου αφού ο λαός βρίσκεται (εδώ και χρόνια) σε ύπνο βαθύ. Στη στατιστική υπάρχει το φαινόμενο του "random missingness". Αν ισχύει αυτό το φαινόμενο κανένας δεν μπορεί να  πει ότι και το 100% να ψήφιζε τα % αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά. Εγώ στεναχωριέμαι περισσότερο με την άλλη αποχή.....των ικανών πολιτών  που επιλέγουν να μην διεκδικούν πολιτικά αξιώματα...αυτή η αποχή ίσως να φτάνει το 99%...Φυσικά, τα κόμματα δεν θα μιλήσουν ποτέ για αυτή την αποχή αφού δεν τους συμφέρει...άρα θα μιλούμε πάλι για την γνωστή (εικονική) αποχή... 

Ανοιχτή Επιστολή (προς όσους έχουν έγνοια για το μέλλον της Κύπρου)

Πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) κατατάσσει τους 15χρονους Κύπριους μαθητές στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης στις δεξιότητες στην ανάγνωση, στα μαθηματικά και στις θετικές επιστήμες. Η συγκεκριμένη έρευνα διεξάγεται με σκοπό τη διεθνή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών συστημάτων. Συγκεκριμένα, η έρευνα στοχεύει στον καθορισμό αξιόπιστων δεικτών σε θέματα που σχετίζονται με τα μαθησιακά αποτελέσματα των εκπαιδευτικών συστημάτων - γνώσεις και δεξιότητες στους τομείς της Κατανόησης Κειμένου, των Μαθηματικών και των Φυσικών Επιστημών (http://www.pi.ac.cy/keea/pisa2012/ ).

Η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετωπίζει (ιστορικά) υπαρξιακές δυσκολίες. Για το λόγο αυτό, η ΠΑΙΔΕΙΑ θα έπρεπε να αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση του Κράτους αλλά και της κοινωνίας γενικότερα. Τα αποτελέσματα της μελέτης του ΟΟΣΑ μπορούν να λειτουργήσουν ως «αφορμή»  για αφύπνιση από το λήθαργο στον οποίο βρίσκεται ο Λαός μας. Ή δική μας η γενιά έχει αποτύχει. Είναι οι επόμενες γενιές που θα πρέπει να διορθώσουν τα δικά μας τα λάθη για να επιβιώσει η Κύπρος. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, έστω και τώρα, είναι να τους προσφέρουμε τις κατάλληλες συνθήκες μόρφωσης και ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Τα μαθηματικά και η ανάγνωση είναι σίγουρα απαραίτητα στοιχεία αλλά αποτελούν μικρά λιμάνια στο ταξίδι της ΓΝΩΣΗΣ.

Κράτος και κοινωνία θα πρέπει να αρχίσουν επιτέλους να λειτουργούν με γνώμονα το μέλλον των παιδιών της Κύπρου. Διότι, εδώ που φτάσαμε, μόνο αυτά τα παιδιά μπορούν να μας σώσουν...

Δρ. Στέλιος Γεωργιάδης

Assistant Professor of Psychiatry and Behavioural Neurosciences

Offord Centre for Child Studies - McMaster University - Canada

Σκέψεις (απόδημες) για την Κύπρο

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, η Κύπρος βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Για άλλη μια φορά ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει. Εγώ προτείνω το εξής:

Ο καθένας πρέπει τώρα να αποφασίσει σε τι ΚΡΑΤΟΣ θέλει να ζήσει.

Προσωπικά, αν και δεν κατοικώ (αλλά ζω) στο νησί, πιστεύω ότι αν ο Λαός της Κύπρου το πάρει απόφαση μπορεί να δημιουργήσει:

• Ένα Κράτος με συγκρατημένη αλλά σταθερή οικονομία.
• Ένα Κράτος με σωστό σύστημα παιδείας και υγείας.
• Ένα Κράτος με παραγωγική κυβερνητική υπηρεσία η οποία δεν επηρεάζεται από τα κόμματα.
• Ένα Κράτος στο οποίο προτεραιότητα είναι η ευημερία των παιδιών και άλλων ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων.
• Ένα Κράτος με σοβαρή και διορατική στρατηγική και διπλωματική ικανότητα για να αντιμετωπίζει τον Τουρκικό κίνδυνο.

Δεν λέω ότι είναι εύκολα τα πράματα. Αλλά πιστεύω ότι το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει  (βλέπε παλαιότερη σημείωση μου: http://www.forcyprus.blogspot.ca/2011/01/blog-post.html  ).

Αλλά πρέπει να ρίξουμε κρύο νερό στο πρόσωπο μας, να ξεμεθύσουμε από αυτή την επιφανειακή ζωή που ζούσαμε μέχρι σήμερα, να δούμε κατάματα την σημαία του ψευδοκράτους στον Πενταδάχτυλο, να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να πιστέψουμε στον καλό μας εαυτό...για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας...

Στέλιος Γεωργιάδης

27 Μαρτίου 2013

Οντάριο – Καναδάς

sgeorgiades@gmail.com

Εμείς οι Έλληνες της Κύπρου

Αυτά που θέλαμε να πιστέψουμε

Το 2004 ο Τάσσος Παπαδόπουλος ηγήθηκε του Λαού εναντίον του Τουρκικού Σχέδιου (Ανάν) για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν τον επανεκλέξαμε Πρόεδρο.
Στην προεκλογική εκστρατεία του 2008 ο Χριστόφιας υποσχόταν ότι θα λύσει το Κυπριακό μαζί με το φίλο του Ταλάτ (αφού πρώτα βάλει την Τουρκία στη γωνιά). Τον εκλέξαμε Πρόεδρο.

Στην προεκλογική εκστρατεία του 2013 ο Αναστασιάδης υποσχόταν ότι, χρησιμοποιώντας τις καλές του σχέσεις με τους Ευρωπαίους φίλους, θα διαπραγματευτεί ένα καλύτερο μνημόνιο για την διάσωση της οικονομίας της Κύπρου.  Τον εκλέξαμε Πρόεδρο.

Αυτά που δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε

Ο Χριστόφιας, μετά τους εναγκαλιασμούς με τον σύντροφο Ταλάτ, και αφού πρωτα πρόσφερε γη και ουρανό στους Τούρκους, αντιλήφθηκε ότι το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί χωρίς τη θέληση της Τουρκίας...

Ο Αναστασιάδης, μετά από κάμποσες πόζες και φωτογραφίσεις στις Βρυξέλλες, αντιλήφθηκε ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις δεν μετρούν για τους Γερμανούς και τους Εγγλέζους και υπέγραψε ένα καταστροφικό μνημόνιο...

Η πραγματικότητα (είτε την πιστεύουμε είτε όχι)

Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Η οικονομική ασφυξία θα οδηγήσει (με κάποια μικροανταλλάγματα) σε αποδοχή μιας Τουρκικής «λύσης» του Κυπριακού.

Σε 10-20 χρόνια οι Έλληνες (με ιστορία 3000 χρόνων στο νησί) θα αποτελούν μια καταπιεσμένη μειονότητα στη Κύπρο. 

Άλλος ένας χρόνος πέρασε (και η Πατρίδα ακόμα περιμένει...)

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Καναδάς. Ξενιτιά. Σε λίγες ώρες σβήνει το 2012. Το μυαλό και η ψυχή στην Κύπρο. Οι γνωστοί και φίλοι ανταλλάσσουν ευχές στο Facebook. Ο Χριστόφιας συνεχίζει να φταίει τους «άλλους». Ο Αναστασιάδης ακόμα δεν έχει εκλεγεί αλλά το παίζει Πρόεδρος. Ο Καρογιάν δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Η υπογραφή του Μνημονίου αναβάλλεται για μετά τις εκλογές. Ο λαός της Κύπρου προσπαθεί να συνέλθει από τη μέθη των τελευταίων 20 χρόνων. Κάπου σε κάποιο συνοικισμό μια γριούλα ακουμπά στο προσκέφαλο της εκείνη την (κουραστική για μας) μαυρόασπρη  (ξεθωριασμένη πια) φωτογραφία του αγνοουμένου γιου της. Ο Μπαγίς κάνει τον μάγκα στους Ευρωπαίους. Ο Ερντογάν ονειροπολεί ότι θα ηγηθεί των απεγνωσμένων λαών της Μέσης Ανατολής. Κάπου σε κάποιο μπαράκι ένας νέος Έλληνας, μισοζαλισμένος από το ακριβό ουίσκι αντιλαμβάνεται πως άφησε κι αυτό το χρόνο να περάσει «χαλαρά» (όταν κοιμάσαι ο άλλος γράφει ιστορία...που λέει και το τραγούδι). Κάπου αλλού, στην άλλη άκρη του κόσμου,  ένας απόδημος απολαμβάνει την ευημερία κάποιου ξένου κράτους – και γράφει πεντέξι λόγια για να καταπολεμήσει τις τύψεις που δεν τον αφήνουν να ξεχάσει το Νησί. Και η Πατρίδα ακόμα περιμένει. Καλή Χρονιά να έχουμε... 

Θέμα Εμπιστοσύνης οι Προεδρικές Εκλογές 2013 στην Κύπρο

Η οικονομική κρίση ταλαιπωρεί σχεδόν όλα τα κράτη παγκοσμίως. Φυσιολογικά, η κρίση έφτασε και στην Κύπρο  - πτήση Cyprus Airways (με μικρή καθυστέρηση) μέσω Αθηνών. Η Κύπρος όμως (σε αντίθεση με άλλα κράτη) δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την οικονομική κρίση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κύπρου είναι η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι λόγοι είναι πολλοί και διαχρονικοί - εξωτερικοί (επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, εξασθένηση του Ελληνικού Έθνους, συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο) αλλά και εσωτερικοί (κομματοκρατία, διαφθορά, ηθική πτώση, έλλειψη πολιτικής παιδείας).

Η δύναμη της Κύπρου δεν είναι (και ουδέποτε ήταν) οι πολιτικοί ηγέτες. Η δύναμη της Κύπρου είναι ο Κυπριακός Λαός (βλέπε ιστορικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν το 2004).

Όταν όμως Κυπριακός Λαός χάνει τον προσανατολισμό του, όταν ο Κυπριακός Λαός χάνει τη σοβαρότητα του, όταν ο Κυπριακός Λαός αδιαφορεί...τότε ολόκληρη η δύναμη αυτή διοχετεύεται στα πολιτικά κόμματα. Τα καταστροφικά αποτελέσματα (άμεσα ή έμμεσα) είναι γνωστά σε όλους - στρατιωτικό πραξικόπημα, Τουρκική εισβολή και κατοχή, ηθική πτώση, κοινωνική διαφθορά...και τώρα οικονομική κρίση.

Για να σωθεί η Κύπρος και να διασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές στο νησί, οι Προεδρικές Εκλογές 2013 θα πρέπει να αποτελέσουν θέμα ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ του Πολίτη προς το Κράτος αλλά και αντίθετα - ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ του Κράτους προς τον Πολίτη.

Κύπρος: 12 μήνες μετά από την τραγωδία στο Μαρί

Ότι και να σας γράψω, όσο καλά και να το γράψω, όπως και να το ερμηνεύσετε, το θέμα είναι ένα: Yπάρχουν μανάδες που δεν θα ξαναφιλήσουν τον γιο τους στο μέτωπο. Υπάρχουν ορφανά παιδιά που δεν θα νιώσουν ξανά την αγκαλιά του πατέρα τους. Και όπως έχετε καταλάβει δεν αναφέρομαι στα αποτελέσματα της Τουρκικής εισβολής του 1974 αλλά στην πρόσφατη τραγωδία στο Μαρί. Μια τραγωδία που συνοψίζει και αντικατοπτρίζει την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό Κράτος (αλλά και ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος): να μην μπορεί να προστατέψει τους πολίτες που το υπηρετούν.

Για μένα η φωτιά από την έκρηξη στο Μαρί δεν έχει σβήσει...θα αναζωπυρωθεί και θα φέρει και άλλες πολλές, μεγαλύτερες εκρήξεις. Το Κράτος (και το Έθνος) καταρρέει (εδώ και δεκαετίες) οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, αλλά και ηθικά. Οι ηγέτες έχουν αποδεχθεί ανάξιοι αλλά και άτομα που δεν έχουν καν το σθένος να αναγνωρίσουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως (πιστεύω) είναι η απάθεια και η ηττοπάθεια του Λαού. Κάποιος φίλος, αληθινός πατριώτης, μου είπε κάποτε σχολιάζοντας τα χάλια μας: «Αποκλείεται να έχουμε εμείς το ίδιο DNA (γενετικό υλικό) με τους Αρχαίους Έλληνες». Μα το DNA δεν είναι αρκετό από μόνο του για να εγγυηθεί την επιβίωση του Ελληνισμού. Χρειάζεται σκληρή και ομαδική δουλειά και πάνω από όλα Εθνική Πολιτική (όχι κομματική) Συνείδηση. Όλα αυτά μας λείπουν αλλά ούτε καν το αναγνωρίζουμε. Ο Τούρκος καραδοκεί αλλά δεν βιάζεται: ξέρει πως ο Έλληνας μπορεί να καταστραφεί και από μόνος του. Εκτός και αν...   

Περί εκλογών

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα βγήκαν μέσα από μια δημοκρατική διαδικασία. Τολμώ να πω ότι στην κατάσταση που βρίσκεται το Έθνος (όχι μόνο η Ελλάδα - και ας μην επαναπαύονται οι Έλληνες της Κύπρoυ και οι Απόδημοι γιατί στον ίδιο γκρεμό οδεύουμε) μέχρι και οι δημοκρατικές διαδικασίες οδηγούν σε "αδιέξοδα".

Γιατί η εφαρμογή των διαδικασιών αυτών δεν είναι αρκετή (από μόνη της) για να λειτουργήσει σωστά και δημοκρατικά ένα Κράτος, Χρειάζονται ποιοτικές και ουσιαστικές προτάσεις από ανθρώπους ικανούς να ηγηθούν, αφού πρώτα πείσουν την πλειοψηφία του Λαού.

Τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν ότι τέτοιοι άνθρωποι είτε δεν υπάρχουν...είτε παρακολουθούν τις εξελίξεις από την τηλεόραση και το διαδίκτυο...

Προς την ηγεσία των κομμάτων του ενδιάμεσου πολιτικού χώρου της Κύπρου

Τους τελευταίους μήνες συζητάτε (υπό την απειλή επανεκλογής Χριστόφια ή εκλογή Αναστασιάδη) «πιθανή» συνεργασία για τις προεδρικές εκλογές του 2013. Όποτε ερωτηθείτε για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο κοινός υποψήφιος του ενδιάμεσου χώρου απαντάτε ότι «είναι νωρίς να μπούμε σε ονοματολογία» και τονίζετε ότι προτεραιότητα έχουν οι «προγραμματικές συγκλίσεις».

Όλα αυτά είναι πολιτικά παιχνίδια τα οποία αποτελούν πολυτέλεια του παρελθόντος. Αν δεν συνεννοηθείτε σύντομα και αν δεν επιλέξετε ένα πραγματικό Ηγέτη τότε η Κύπρος θα οδηγηθεί προς οριστική διχοτόμηση («νόμιμη» ή «παράνομη»).

Ας είμαστε ειλικρινής: το 2004 την ώρα που τα πολιτικά κόμματα εξέταζαν «πιθανά» σενάρια, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και ηγήθηκε του λαού αλλά και ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους στο ιστορικό ΌΧΙ κατά του ξεπουλήματος της Κύπρου. Αν θυμάμαι καλά, οι κομματικές «προγραμματικές συγκλίσεις» ήρθαν αργότερα...στο παρά πέντε του δημοψηφίσματος.

Οφείλετε λοιπόν να βρείτε ένα άνθρωπο με ηγετικές ικανότητες, με καθαρές αρχές και σεβασμό προς την Κυπριακή Δημοκρατία ο οποίος θα διαμορφώσει και θα προτείνει στο λαό μια ουσιαστική, δημοκρατική και πατριωτική πολιτική πρόταση για το μέλλον της Κύπρου.